Art-Based Learning is een methode om niet over, maar van kunst te leren.

In 4 stappen ga je een dialoog aan met een zelfgekozen kunstwerk. Dat kan zijn in een expositie, maar het is ook mogelijk om met kunst in boeken, kaarten of op prints te werken.

ABL is ontworpen door Dr. Jeroen Lutters, lector aan ArtEZ Hogeschool voor de kunsten. In eerste instantie om de creativiteit van kunststudenten te stimuleren, maar het wordt nu ook voor andere doelgroepen gebruikt, zoals in de palliatieve zorg.

In de training voor facilitator kwam een belangrijk deel van de input van Jeroen Lutters.

Studio Grady biedt de methode aan als workshop. In eigen beheer of als opdracht van organisaties.

Desgewenst kom ik langs bij een expositie om ABL vorm te geven met jouw groep.

Wil je meedoen met een workshop van Studio Grady? Klik dan hier >>

Vertrekpunt is een persoonlijke vraag, voortgang na ABL is een creatieve daad. In mijn workshop in eigen beheer, koppel ik dat al aan de workshop zelf. Een belangrijk deel is ook de onderlinge uitwisseling, je verhaal vertellen.

Maar pas als je het proces zelf doorloopt, ga je de impact ervan ervaren.

Reactie deelnemer: Veilig en diep

Visual Thinking Strategie, oftewel VTS, is een manier om kunst te bespreken, waarbij iedereen een inbreng heeft. Het gaat hierbij niet om formele informatie, maar juist om de eigen observatie en interpretatie. Dat levert een leeromgeving op waarin openheid, naar elkaar luisteren, verdieping, respect voor verschillen en nieuwsgierigheid de ruimte krijgen.

VTS is in de VS ontwikkeld, vanuit het MOMA (Museum of Modern Art) in New York. Er werd ervaren dat de info die rondleiders gaven niet bleef hangen. Samen met Harvard University is toen VTS ontwikkeld.

VTS is niet alleen voor kunstbesprekingen geschikt, maar voor veel meer visuele en auditieve verschijnselen. Zoals documentaire fotografie en natuurkundige grafieken.

De kern van VTS bestaat uit 3 vragen, die ervoor zorgen dat je goed gaat kijken, naar elkaar luistert en meer gaat beleven dan je eerste reactie. Je breidt je gedachte over een kunstwerk of ander object uit.

Ik weet iemand die beeldhouwlessen geeft en VTS gebruikt voor werkbesprekingen. Dit draagt dus ook bij aan het leren zien van hoe je eigen werk zich ontwikkelt.

Studio Grady werkt regelmatig met VTS. Zoals in de Sessies van De Blauwe Koepel en een kennismaking met VTS in een gastles voor PABO-studenten.

Ik heb VTS ook opgenomen in de workshop 3 x Kunst Kijken & Maken. Hierin, en ook bij de eerdergenoemde Sessie, laat ik de deelnemers met houtskooltekeningen reageren op zowel het besproken kunstwerk, als de lagen die door het gesprek naar boven komen.

De Amerikaanse kunsteducatie professor Dr. Terry Barrett deed onderzoek naar hoe je met allerlei doelgroepen kunst kunt interpreteren en niet alleen door kunsthistorici. Een van zijn uitkomsten was een methode van 3 vragen, waarbij niet je smaak leidend is, of je kennis over een kunstwerk, maar waarbij iedereen aan diepere lagen van het kunstwerk kan raken.

(Foto TB: University of North Texas)

Tijdens mijn studie Master Kunsteducatie volgde ik een gastcollege bij Terry Barrett, waarin we zelf de methode konden ervaren. Dit kwam dusdanig bij mij binnen, dat ik de methode heb opgenomen in mijn workshop 3 x Kunst Kijken & Maken.

We bespraken in het gastcollege het kunstwerk The Carpet Told Me, van kunstenaar Jeroen Kooijmans.

Deze methode onderscheidt zich van andere interpretaties door de vragen, die niet alleen over je eigen ervaring gaan bij een kunstwerk, maar ingaan op de mogelijke betekenis van een kunstwerk. Dit betekent dat je op het niveau van concepten gaat denken. Deze manier van denken kun je meenemen naar een museum of expositie, om zelf deze vragen bij een kunstwerk te stellen en meer uit je ervaring te halen.

Tijdens de Master Kunsteducatie ontwikkelde ik een methode om kunst te bespreken, die ik Reflectieve Kunstverdieping noem. Het gaat hierbij om het uitstellen van je oordeel, om via objectief kijken en ervaren op het recenseren van een kunstwerk uit te komen. Het recenseren is hierbij een oefening om met enige distantie het kunstwerk te interpreteren.

De methode heeft verschillende wetenschappelijke kaders. Zoals het reflectief leren door de Hongaarse psycholoog Mihály Csíkszentmihályi.
Naast het aansluiten bij kunstenaars van verschillende achtergronden in het onderzoek van De Swaan (2003).
Het was deel van een cursus voor kunstenaars, waarin de methode was ingebed in verschillende opdrachten, zoals de uitbeelding op de foto. Meer over de cursus >>

Deze methode is opgenomen in de workshop 3 x Kunst Kijken & Maken. Het is vaak verrassend hoe gelaagd de recensie is geworden die deelnemers schrijven bij een kunstwerk. Met reflectie en een balans tussen afstand en betrokkenheid, wordt de kunst beschreven.

Bij exposities ontwerp ik desgevraagd lesbrieven voor PO en VO, maar ook voor andere bezoekers.

Bij deze lesbrieven worden vragen gesteld die helpen om goed te kijken, om een relatie te leggen met je eigen belevingswereld en om zelf kunst te maken.

Ik ontwerp de lesbrieven voor verschillende leerjaren, zodat het steeds aansluit bij de achtergrond van de leerlingen. Voor onderbouw PO is bijvoorbeeld een kringgesprek heel geschikt. Voor bovenbouw VO is de zelfstandige interpretatie passend. Leerlingen worden ook uitgenodigd eigen werk bij het thema van een expositie te maken (zie foto >).

In dit blok kun je doorklikken naar verschillende lesbrieven, voor een indruk van wat mogelijk is.

Wil je zelf een lesbrief, of misschien wel speurtocht voor bij een expositie, neem dan contact op voor de mogelijkheden.

Lesbrief PO: Van Letter tot Leven
Lesbrief VO: Van Letter tot Leven
Lesbrief PO: Zachte Krachten
Lesbrief VO: Zachte Krachten